Annemieke Yperlaan – Yperlaan Communicatie

‘Eigenlijk klopt het niet dat ik nu word geïnterviewd, want ik ben straks geen bewoner meer van De Compagnie’, antwoordt Annemieke gevat. Wanneer dit verhaal wordt gelezen, zit zij waarschijnlijk al lang en breed in Nieuw-Zeeland om datgene te doen, dat ze zichzelf tijdens het schrijven van haar scriptie had voorgenomen: reizen.

Tussen haar afstuderen van de master Persuasive Communication en het moment van afreizen (oktober 2015) zit anderhalf jaar zelfstandig ondernemerschap. Annemieke legt uit hoe dat is gelopen. ‘Ik had net vier dagen mijn scriptie ingeleverd, zat bij mijn ouders op de bank, toen mijn moeder binnenkwam en zei dat ze een gesprek voor me had geregeld met Elsbeth bij De Compagnie. Elsbeth had hulp nodig rondom de communicatie. Om een lang verhaal kort te maken: ik heb na dat gesprek mijn eigen bedrijf opgezet en ben als zzp-er aan de slag gegaan. Al wist ik toen trouwens nog niet of ik ook echt was afgestudeerd. Ik had nooit de ambitie om een eigen bedrijf te beginnen, maar dit kwam op een goed moment: ik zocht werk, wilde ervaring opdoen en tijdens het schrijven van mijn scriptie is het idee ontstaan een reis te gaan plannen. Het zzp-schap gaf mij de vrijheid om daarin eigen keuzes te maken en dat was erg prettig.’

De afgelopen anderhalf jaar was ze drie dagen in de week bij De Compagnie te vinden. Wat heeft ze daarvan geleerd? ‘Dat ik aan mijn studie praktisch gezien niet zo veel heb’, zegt ze met een grijns op haar gezicht. ‘Mijn studie bevatte vooral de theoretische kant, terwijl ik hier daadwerkelijk de praktijk heb ervaren. Veel dingen waren daardoor nieuw voor me dus telkens als ik iets niet wist, dan zocht ik het op of schakelde mijn netwerk in. Mijn motto is dan ook: Ik zeg tegen alles gewoon ‘ja’. Het lukt me uiteindelijk echt wel.’ Daarnaast weet ze nu een stuk beter wat ze wel en niet wil en heeft ze genoten van de rust. Annemieke: ‘Als je het goed plant dan is je werklijstje van die dag afgevinkt, maar tijdens mijn studie had ik constant een knagend gevoel dat ik nog iets moest doen. Dat is nu weg en geeft veel meer rust. Ik geniet ook meer van mijn sociale leven dan tijdens mijn master. Ga naar festivals en feestjes of lekker uit eten met mijn vriend.’

Die rust creëert Annemieke ook voor een deel zelf door overal lijstjes van te maken en die af te werken. ‘Dat is echt mijn ding. Mijn moeder noemde me vroeger altijd al Lena Lijstje. Ik heb voor alles een lijstje. Het helpt me de dingen te onthouden.’ Voor haar reis naar Nieuw-Zeeland heeft ze nog geen lijstje gemaakt. ‘Ik heb expres nog niet zoveel gepland. Dat doe ik bewust, omdat ik af en toe uit mijn comfort zone wil stappen en niet teveel wil vastleggen. Dat heeft me al veel ervaring en mooie dingen opgeleverd. Zoals mijn keuze om in Enschede en Amsterdam te gaan studeren en die steden te ontdekken. Of de keuze voor het zzp-schap. Maar om eerlijk te zijn heb ik door alle drukte en het afronden van mijn werk nog geen ruimte in mijn hoofd om een lijstje te maken, dat komt straks wel.’

Een antwoord geven op de vraag waar ze over vijf jaar staat, vindt Annemieke lastig. ‘Geen idee. Voor wat De Compagnie betreft hoop ik dat er over vijf jaar nog steeds dezelfde sfeer hangt als nu, met dezelfde en met nieuwe mensen. Voor mij is het een soort zakelijk dorp geweest, waar het fijn werken is, waar je dingen met elkaar deelt en aan elkaar voorlegt. Op zakelijk gebied weet ik na anderhalf jaar Compagnie, dat ik planmatig goed ben, overzicht kan houden en het niet erg vind om de kar te trekken. Wat de toekomst brengt zie ik vanzelf. Bob (Winkel) zei eens tegen me: Als je je daarmee bezig houdt doe je minder goed waar je nu mee bezig bent. Daar geloof ik wel in. Daarom droom ik wel, maar kan ik ècht niet inschatten wat ik over vijf jaar doe. Eerst op reis en daarna zie ik wel wat er op mijn pad komt.’